انسان تنها موجودی است که از دو بعد مادّی و غیر مادّی شکل گرفته است. این موجود یگانه، چنان که قرآن کریم به آن اشاره می‌فرماید، رشد خود را از خاک شروع کرده و مراحل مختلف تکامل را پشت سر گذاشته تا آن جا که روح خدایی در درون وی شکوفا شده و همراه و همگام با جسم به حرکت درآمده و با طیّ مراحل گوناگون، صفات و ویژگیهایی همچون عقل، عشق و عواطف انسانی را از خود به مرحله ظهور و شکوفایی رسانده است.آنچه همیشه ذهن بشر را متوجّه خود کرده و در طول تاریخ او را به تلاش و تفکّر واداشته است، معرفت نفس یا خودشناسی است. انسان در پی شناختن خود، گاه به راه درست و گاه به نادرست گام نهاده است. او هنگامی که خویشتن را در خویش جستجو کرده و با نور خدایی همراه با پیامبران هدایتگرش، در این راه گام نهاده، به مقام نفس مطمئنّه دست یازیده است، اما آن هنگام که غافل از خویشتن خویش بوده و با پیروی از نفس امّاره این راه را پیموده است، گمراه و سرگردان شده است.قرآن کریم به منظور دستیابی به خودشناسی و رشد شخصیّت و ارتقای نفس انسان به مدارج کمال انسانی، مناسبترین و بهترین راهی را که بتواند زمینه خوشبختی دنیا و آخرت او را فراهم کند، به وی نشان داده است. در قرآن کریم آیات بسیاری وجود دارد که فطرت وجودی انسان و حالات گوناگون روان او را متذکّر شده و علل انحراف و بیماری و همچنین راههای تهذیب و تربیت، و معالجه روان انسان را به طور جامع نشان داده است. ما می‌توانیم به کمک حقایقی که در قرآن، درباره انسان و صفات و حالات گوناگون روانی او آمده است، بخوبی شخصیّت انسانی خویش را رشد دهیم و همچنین انگیزه‌های اصلی محرّک رفتار انسان و عواملی را که در هماهنگ کردن شخصیّت و تکامل و ایجاد بهداشت روانی او تأثیر بسزایی دارند، بشناسیم زیرا قرآن، سخن آفریدگار انسان است و بدیهی است که آفریدگار به طبیعت و اسرار آفرینش مخلوق خود داناتر است.
......
مطالعه ی متن کامل کتاب "قرآن و روانشناسی" در سایت رسمی اینفو کتاب